Kamboçya: Tuğla fabrikalarında ‘borç karşılığı’ kölelik

Borçlarını ödeyemez durumdaki on binlerce emekçi köylü ‘borçları üstlenme’ karşılığında sanayici patronlar tarafından köleleştiriliyor

HABER MERKEZİ– Kapitalizmin yüzyıllar önceki gelişme tarihinden bildiğimiz ve bugün bağımlılık ilişkisi içerisinden dünya kapitalist sistemine dahil olan bir çok ülkede hala tanık olduğumuz bir süreci, emekçi köylülüğü çıplak emek sömürüsüne çeken süreci, hem de en rezil ve mutlak köleleştirici biçimiyle Kamboçyalı yoksul köylülere dayatılmasında görüyoruz.

İklim değişikliğinin de etkisiyle ektiği iki karış topraktan beklediği hasadı alamayıp sürekli borçlanmak durumunda kalan ve bir süre sonra borçlarını ödeyemez duruma düşürülen on binlerce yoksul köylü Kamboçya’da tuğla fabrikalarında kölelik koşullarına mahkum ediliyor.

Telesur’da yer alan habere göre, tuğla fabrikalarının sahipleri „borçları üstlenme“ karşılığında bu emekçileri adeta kendi mülkiyetine alıyor, daha doğrusu o emekçileri bedenen esir alarak „borçları silinene kadar“ istediği koşullarda çalıştırma olanağını elde ediyor.

Tuğla fabrikaları, Çinli sermaye gruplarıyla bağlantılı olarak, başkent Phnom Penh ve çevresinde hızla büyüyen inşaat setörünü besliyor.

Kamboçya İş Kanunu’na göre „iş tehlikeliyese ve eğitimine engel oluyorsa“ 12-15 arasındaki çocukların çalıştırılması yasak olmasına rağmen, borçlarından dolayı tuğla patronları tarafından esir alınmış emekçi köylünün ailesi ve çocukları da kölece çalıştırılıyor.

Çocuklardan biri AFP’ye yaptığı açıklamada, „Okula gitmeyeceğim, yıllar alacak olsa bile. Borçlu olduğumuz 4.000 ABD dolarını geri ödemeye yardım etmeye çalışıyorum“ diyor ve ekliyor “Taşınan 10.000 tuğla için 7.50 ABD doları alıyoruz.”

Londra Üniversitesi’nin Ekim ayında yaptığı bir çalışmada, Kamboçya’daki tuğla fabrikalarının, “Dünyanın en yaygın modern kölelik biçimlerinden biri olan borç esaretine hapsolmuş çok kuşaklı bir yetişkin ve çocuk işgücü yarattığı” belirtiliyor.

Kamboçya’daki insan hakları savunucusu bir örgüt olan Licadho’nun başkanı Naly Pilorge ise “Dünyadaki birçok endüstri iklim mültecilerini kullanıyor. Ancak Kamboçya’daki tuğla fabrikalarında farklı olan, işçilerin büyük çoğunluğunun borç esaretinde tutulması.” diyor.

Gerçekte, ücretlerin son derece düşük olmasından dolayı, borçlarını yıllarca çalışsa bile ödeyemeyecek olan bu emekçilere tam anlamıyla esir muamelesi yapılıyor. Hindistan ve diğer Asya ülkelerinde de rastlanan bir uygulama olarak, anne ya da baba bir ya da iki günlüğüne köyünü ziyarete gidecek olsa, ailenin diğer fertleri (ve özellikle çocuklar!) fabrikada kalmak durumunda, rehin olarak!

33 yaşındaki Phan Heng’in dediği gibi “Borcumu ödeyebilirsek gideriz. Ve eğer geri ödeyemezsek, çocuklarımız büyüyene ve bize yardım edebilinceye kadar orada kalıp çalışmak zorunda kalırız.”