Ada ülkesinde tekstil-konfeksiyon işçilerinin önemli kazanımı

Hint Okyanusu’nda bulunan Mauritius’da yaklaşık 120 bin işçi temel asgari ücret hakkından yararlanacak

HABER MERKEZİ– Dünya tekstil-konfeksiyon ve hazır giyim sektörü Asya ülkelerine kaydırılıp milyonlarca emekçi bu sektöre çekilirken, ezici çoğunluğu kadınlardan oluşan işçiler uzun iş günleri, keyfi belirlenen ücretler, kuralsız ve güvencesiz çalışma koşullarına mahkum ediliyorlar.

Ve işçiler en temel hakları için bile yıllara yayılan zorlu mücadeleler veriyorlar. Görece “ileri” kapitalist ülkelerdeki işçiler nasıl ki onyıllar/yüzyıllar önce uzun mücadeleler sonucunda ekonomik-sosyal bazı hakları elde etmişlerse, onlar da benzer süreçleri yaşayarak ilerlemeye, sınıf olarak -hiç değilse tekil fabrikalar düzeyinde- birlikte hareket etmeye çalışıyorlar.

Uzun iş saatleri boyunca köle gibi çalıştırılmaları karşılığında son derece düşük -ve hiç bir kurala bağlanmamış- ücretler veriliyor olması mücadele ettikleri en hayati konulardan biri. Bir yandan da sendikalaşmak için çok çetin kavgalara girişiyorlar.

Mauritius’da elde edilen önemli bir kazanım

İşte Mauritius’taki işçilerin kazandığı başarı bu bağlamda tarihsel bir özellik taşıyor. Buna göre, yaklaşık (çoğunluğu tekstil-konfeksiyon işçilerinden oluşan) 120 bin işçi 1 Ocak 2018’den itibaren haftada 45 saat karşılığında belirlenmiş bir asgari ücret alma hakkını kazandı. Bundan böyle işçilerin alacağı en düşük ücret ayda 9 bin Rupi (257 dolar) olarak kurala bağlanmıştır! Kadınların çoğunlukta olduğu tekstil işçileri şu ana kadar 4 bin Rupi civarında ücretler alabiliyorlardı.

Uzun iş günlerinde son derece düşük ücretlerle çalıştırılan, üstelik bu ücretlerin bile düzensiz ödendiği emekçiler açısından bu gerçekten de önemli bir kazanım.

Öte yandan bu kapitalistlerin artı-değerler üzerinden devşirdikleri karların azalması anlamına gelmiyor kuşkusuz. Onlar geçici olarak düşecek olan karlarını “telafi” etmenin bir yolunu bulurlar elbet.

Dedik ama tekrar edelim, sendikal örgütlülükleri son derece zayıf, işgünü uzunluklarının ve ücret seviyelerinin belirsiz olduğu, aylık ödemelerin sıkı sık aksatıldığı koşularda bu kazanım işçiler açısından gerçek bir ilerlemedir!

Mauritius’daki sendikalar ve işçiler tarafından yıllarca mücadelesi verilmiş bir sonuçtur. Diğer taraftan, sendikaların “günümüz koşullarında asgari bir yaşam için gerekli ücret ortalama 14 bin 500 (414 dolar) olmalıdır. Mücadelemiz bu yönde sürecek” şeklinde açıklama yapmış olmaları, bu kazanımın sınırlı olduğu gerçeğine işaret etmektedir.